Takken
We namen een vroege trein terug, moesten nog haasten, zigzagden door de te grote stad. De man als vaker vijandig tegenover navigatieapparatuur, deze keer …
We namen een vroege trein terug, moesten nog haasten, zigzagden door de te grote stad. De man als vaker vijandig tegenover navigatieapparatuur, deze keer …
Was ik maar het jongste zusje, dacht ik vroeger vaak. Kon ik maar wat langer tegen alle muren vliegen. Zonder haast de laatste zijn, …
Toen je je voor het eerst aan me voorstelde, lang geleden in een café dat allang niet meer bestaat, was ik meteen onder de …
Ik heb de sleutel van het huis waar ik zo diep in was weggekropen, geretourneerd aan de rechtmatige eigenaar. Vaak genoeg verhuisd om te …
Een van mijn favoriete schrijvers (Alex Boogers, van dit stukje, en deze) vertelde over de moed die hij had moeten verzamelen voordat hij een …
Nog nooit zag ik van zo dichtbij hoe groeien gaat. Hoe alles van als nieuw naar steeds kordater kan, en nu je twee bent …
Dat je eenmaal thuis nog precies weet waar en hoe hij je aanraakte en dat je het niet kan laten even te voelen hoe …
Dag 1 Paniek. Als je onder mijn bed lag met een hand tegen het matras, zou je mijn hart erdoorheen voelen bonken.
Toen het kerst was kwam mijn babyneefje voor het eerst bij ons logeren. Hij werd samen met een tas of vijf, een gebruiksaanwijzing en …
Je hoeft straks nooit bang te zijn dat er niemand op je zat te wachten. Integendeel. We kunnen nauwelijks nog stil zitten, slapen bovenop …